Całe życie Izy składało się z ciężkiej pracy w gospodarstwie i rodzenia źrebiąt. Trafiła do nas z bardzo zaawansowaną chorobą kopyt, która uniemożliwiała chodzenie. Była też bardzo zaniedbana. Dziś, pomimo choroby jest przewodniczką stada naszych koni – wystarczy jej jeden ruch uchem, a pozostałe natychmiast idą za nią.
